
Kredytobiorcy mogą iść po wszystko – teoria dwóch kondycji!
Sąd Najwyższy opublikował uzasadnienie tzw. małej uchwały frankowej z 16 lutego 2021 roku, sygn. akt III CZP 11/20.
Sąd Najwyższy (niezwykle sprawnie) opublikował uzasadnienie uchwały z 16 lutego 2021 roku wydanej w sprawie III CZP 11/20 dot. “spraw frankowych”
Jej przedmiotem było rozstrzygnięcie wątpliwości w zakresie rozliczenia stron nieważnej umowy kredytu. W orzecznictwie sądów powszechnych wykształciły się dwa stanowiska, które rodziły całkowicie odmienne skutki.
Teoria dwóch kondykcji
Zgodnie z tzw. „teorią dwóch kondykcji”, niezależnie od tego czy kredytobiorca uiścił już na rzecz banku świadczenia odpowiadające kwocie udostępnionego kredytu, może on domagać się od banku zwrotu wszelkich uiszczonych świadczeń.
Jeśli bank chce odzyskać przysługującą sobie kwotę, może podjąć przewidziane kroki prawne, np. zgłosić zarzut potrącenia. Banki niechętnie korzystają z tego zarzutu, gdyż musiałyby przyznać, że kredytobiorca ma rację w zakresie nieważności umowy kredytu
Teoria salda
„Teoria salda” była zaś dużo korzystniejsza dla banków. Sprowadzała się do tego, że sądy niejako z urzędu potrącały roszczenie kredytobiorcy wobec banku z potencjalnym roszczeniem banku wobec kredytobiorcy. Wobec powyższego, powództwa kredytobiorców były częstokroć oddalane.
Poniższa tabela w sposób uproszczony porównuje opisane powyżej teorie.
Kwota udostępnionego kredytu | Suma wszystkich spłat | „Teoria dwóch kondykcji” | „Teoria salda” |
300.000 PLN | 280.000 PLN | Sąd zasądzi 280.000 PLN | Sąd oddali powództwo |
300.000 PLN | 430.000 PLN | Sąd zasądzi 430.000 PLN | Sąd zasądzi 130.000 PLN |
Brak jednolitego orzecznictwa w omawianym zakresie był źródłem rozterek kredytobiorców. Decyzja w zakresie dochodzonej kwoty mogła mieć wpływ na ewentualne potencjalne koszty postępowania, czy też wysokość możliwych do uzyskania odsetek.
Uchwała Sądu Najwyższego z 16 lutego 2021 roku, sygn. akt III CZP 11/20
Sąd Najwyższy opowiedział się stanowczo za stosowaniem „teorii dwóch kondykcji”.
„Zgodnie zaś z art. 410 § 1 w związku z art. 405 k.c. świadczenia nienależne podlegają zwrotowi. Proste zastosowanie tej reguły prowadzi do wniosku, że między bankiem a niedoszłym kredytobiorcą powstają wówczas różne zobowiązania restytucyjne: zobowiązanie niedoszłego kredytobiorcy do zwrotu wykorzystanych środków pieniężnych oraz zobowiązania banku do zwrotu uiszczonych płatności. Przepisy art. 410 i n. k.c. nie zawierają żadnej odrębnej regulacji, która wskazywałaby na jakąkolwiek zależność tych zobowiązań (….).”
Sąd Najwyższy wskazał ponadto, że „teoria salda”, nawet w ograniczonym zakresie. nie znalazła aprobaty w doktrynie polskiej. Argument ten był podnoszony przez wielu pełnomocników kredytobiorców, ale nie przemawiał do części sądów.
Z uzasadnienia uchwały płynie jednoznaczny wniosek, że bank ma do dyspozycji stosowne instytucje prawa cywilnego, którymi może posłużyć się celem ochrony swoich praw. Konieczne jest jednak podjęcie decyzji oraz aktywności w tym zakresie ze wszelkimi konsekwencjami płynącymi z tego dla banków.
Termin przedawnienia roszczeń banku wobec kredytobiorcy
Sąd Najwyższy odniósł się także krótko do kwestii przedawnienia roszczeń banku wobec kredytobiorcy o zwrot wypłaconej kwoty kredytu. W uzasadnieniu uchwały wskazano, że „termin przedawnienia roszczeń o zwrot nienależnie spełnionych świadczeń może rozpocząć bieg dopiero po podjęciu przez kredytobiorcę-konsumenta wiążącej (świadomej, wyraźnej i swobodnej) decyzji w tym względzie.”
Nie sprecyzowano przy tym jakiego rodzaju działanie kredytobiorcy świadczy o podjęciu takiej decyzji. W praktyce może pojawić się problem czy wystarczająca jest na przykład już reklamacja złożona do banku czy może dopiero przyjęcie stanowczego stanowiska procesowego.
Sąd Najwyższy opowiedział się tym samym za stanowiskiem, że termin przedawnienia roszczeń banku nie mógł zacząć biec już od udostępnienia kredytu, jako pierwszego możliwego dnia wezwania kredytobiorcy do zwrotu wypłaconych środków.
Duża uchwała frankowa
Warto wspomnieć, że na podobne pytanie odpowie Sąd Najwyższy w uchwale całej Izby Cywilnej.
I Prezes Sądu Najwyższego Małgorzata Manowska złożyła wniosek o rozstrzygnięcie szeregu zagadnień prawnych dotyczących kredytów denominowanych i indeksowanych w walutach obcych.
Posiedzenie wyznaczono na 25 marca 2021 roku, ale zostało ono przesunięte na 13 kwietnia 2021 roku. Na drodze stanął wirus COVID-19. I Prezes SN poddana została hospitalizacji z uwagi na zakażenie wirusem SARS-Cov-19.
Comments (2)
Sprawy frankowe: wstrzymanie obowiązku uiszczania rat kredytu na rzecz Getin Noble Bank S.A. – GUMOWSKA Kancelaria Adwokacka
says June 10, 2021 at 9:05 am[…] sądów dotyczące zabezpieczenia roszczeń. Sąd Najwyższy opowiedział się wyraźnie za tzw. teorią dwóch kondykcji, tj. stwierdził, że kredytobiorcy mogą domagać się zwrotu świadczeń uiszczonych na rzecz […]
Sprawy frankowe: Kolejne zabezpieczenie ws. przeciwko Getin Noble Bank S.A. – GUMOWSKA Kancelaria Adwokacka
says June 11, 2021 at 10:26 am[…] sądów dotyczące zabezpieczenia roszczeń. Sąd Najwyższy opowiedział się wyraźnie za tzw. teorią dwóch kondykcji, tj. stwierdził, że kredytobiorcy mogą domagać się zwrotu świadczeń uiszczonych na rzecz […]
Comments are closed.